|
Όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις στειρώσεις στα κατοικίδιά σας |
 |
 |
 |
|
Παρασκευή, 08 Ιανουάριος 2016 11:30 |
Πώς γίνονται οι στειρώσεις σε σκυλιά και γάτες;
Οι δύο αυτές διαδικασίες στείρωσης γίνονται με το κατοικίδιό σας διασωληνωμένο και υπό γενική αναισθησία. Το κατοικίδιό μας αναπνέει μέσω ενός σωλήνα που τοποθετείται στο λάρυγγα. Η στείρωση σε αρσενικά γατιά διαφέρει. Σε αντίθεση με τα σκυλιά που χρησιμοποιείται ο σωλήνας, στις στειρώσεις αρσενικών γατών τοποθετείται μάσκα. Πριν ο κτηνίατρος κάνει γενική αναισθησία, γίνεται ένεση στο κατοικίδιό μας για να κοιμηθεί και να μην πονάει. Τα επίπεδα οξυγόνου και καρδιακών παλμών παρακολουθούνται σε ειδικό μηχάνημα.
Στα θηλυκά ζώα γίνεται τομή λίγο πιο κάτω από τον αφαλό. Τα όργανα αναπαραγωγής, οι δύο ωοθήκες κι η μήτρα αφαιρούνται. Έπειτα, η τομή κλείνει με δύο στρώσεις ραμμάτων κάτω από το δέρμα που απορροφώνται από τον οργανισμό.
Στα αρσενικά σκυλιά γίνεται μια τομή στο δέρμα κοντά στη βάση των γεννητικών οργάνων, στην περιοχή των όσχεων, όπου και αφαιρούνται οι δυο όρχεις. Και εδώ γίνονται υποδερμικά ράμματα που απορροφώνται με την πάροδο του χρόνου από τον οργανισμό.
Στις αρσενικές γάτες η τομή δεν ράβεται, αλλά κλείνει μόνη της με τον καιρό.
Πόσο χρονών πρέπει να έχει φτάσει το κατοικίδιό μας για να του κάνουμε στείρωση;
Οι σκύλοι κι οι γάτες μπορούν να στειρωθούν από την ηλικία των 8 εβδομάδων και μετά κι εφόσον ζυγίζουν από ένα κιλό και πάνω.
Πόσο διαρκεί η επέμβαση;
Η διαδικασία συνήθως δε διαρκεί πολύ. Για παράδειγμα η στείρωση σε μια αρσενική γάτα μπορεί να κρατήσει λιγότερο από δύο λεπτά. Στα θηλυκά , η στείρωση ολοκληρώνεται μέσα σε 15 με 20 λεπτά.
Στους αρσενικούς σκύλους η διαδικασία κρατάει από 5 έως 20 λεπτά, ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθός του, ενώ στα θηλυκά από 20 έως και 90 λεπτά κατά περίπτωση.
Τι συμβαίνει κατά την ανάρρωση;
Στις περισσότερες γάτες γίνεται ένεση για να ξυπνήσουν και μπορούν να περπατήσουν μέσα σε 10 με 20 λεπτά. Στα σκυλιά η επαναφορά διαρκεί από 15 έως 30 λεπτά.
Υπάρχουν επιπλοκές;
Τα νεαρά σκυλιά έχουν το λιγότερο ποσοστό κινδύνου σε επιπλοκές. Παρ΄ όλα αυτά, σε πολύ ενεργητικά κατοικίδια, παρατηρούνται μικρής σοβαρότητας μετεγχειρητικά προβλήματα. Τα ποσοστά κινδύνου, βέβαια, αυξάνονται σε μεγαλύτερης ηλικίας σκυλιά και σε αυτά με προβλήματα υγείας. Σε περίπτωση που το κατοικίδιο σας έχει παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας, ενημερώστε εξαρχής τον κτηνίατρό σας.
Ορισμένες από τις πιο συχνές επιπλοκές που παρατηρούνται περιλαμβάνουν φλεγμονές ή λοιμώξεις στην περιοχή της τομής, ενδεχομένως άνοιγμά της ή και πρήξιμο. Οι επιπλοκές προκαλούνται ή επιδεινώνονται, όταν μολύνεται το τραύμα από το ίδιο το ζώο που μεταφέρει βακτήρια κάθε φορά που το γλείφεται στο συγκεκριμένο σημείο.
Η χειρουργική επέμβαση είναι επώδυνη;
Όπως και στους ανθρώπους, τα ζώα νιώθουν τον πόνο, επομένως ένα χειρουργείο είναι επώδυνη διαδικασία. Ωστόσο, η σύγχρονη κτηνιατρική έχει καταφέρει να ελαχιστοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τον πόνο Σε όλα τα ζώα χορηγούνται πριν και μετά το χειρουργείο παυσίπονα για να καταστείλουν όσο το δυνατόν περισσότερο την αίσθηση του πόνου.
Dr. Elizabeth Lynch |
|
Παρασκευή, 30 Σεπτέμβριος 2011 12:13 |
|
Εμβολιασμός Σκύλων
Ο εμβολιασμός του σκύλου αποτελεί την πιο διαδεδομένη και συχνά εφαρμοζόμενη ιατρική πράξη. Ακόμη είναι η πρώτη επαφή με τον κτηνίατρο τόσο για το ζώο όσο και για τον ιδιοκτήτη του.
Αν και υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής διαφόρων εμβολιακών προγραμμάτων, κάποιες βασικές αρχές ισχύουν σε κάθε περίπτωση.
Ο εμβολιασμός ενός κουταβιού ξεκινάει από την ηλικία των 6-8 εβδομάδων, επαναλαμβάνεται κάθε 2 εβδομάδες κι ολοκληρώνεται στην ηλικία των 14-16 εβδομάδων.
Τα κυριότερα νοσήματα εμβολιασμού είναι:
- παρβόϊωση. οφείλεται στον ιό cpv-2 ο οποίος διασπείρεται στο περιβάλλον με τα κόπρανα και η μόλυνση εγκαθίσταται μέσω της πεπτικής οδού. Είναι νόσημα που προσβάλλει ζώα κάθε ηλικίας με πιο ευπαθή αυτά που βρίσκονται σε ηλικία κάτω των 6 μηνών. Το νόσημα εμφανίζεται ως αιμορραγική γαστρεντερίτιδα κι έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας.
- Νόσος του Carre. Οφείλεται στον ιό cdv ο οποίος έχει στενή συγγένεια με τον ιό της ιλαράς του ανθρώπου. Απεκκρίνεται στο περιβάλλον με όλες τις εκκρίσεις ενώ τα ζώα μολύνονται με την εισπνοή των σταγονιδιοποιημένων εκκρίσεων. Το νόσημα εμφανίζεται με συμπτώματα από το αναπνευστικό, το πεπτικό, το νευρικό σύστημα καθώς επίσης και με συμπτώματα απο τον οφθαλμό αλλά κι άλλες γενικές κλινικές εκδηλώσεις (υποπλασία αδαμαντίνης δοντιών, υπερκεράτωση φυμάτων κ.α). Η θνησιμότητα του νοσήματος είναι ιδιαίτερα μεγάλη ενώ τα νευρολογικά συμπτώματα όπου υπάρχουν παραμένουν και μετά την ίαση.
- Κορωναϊωση. οφείλεται στον ιό ccv, απεκκρίνεται στο περιβάλλον με τα κόπρανα ενώ η μόλυνση γίνεται μέσω της στοματικής οδού. Τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν την διάρροια, τον πυρετό κ.α , ενώ η πρόγνωση συνήθως είναι καλή.
- Γρίππη. οφείλεται στον ιό της παραγρίππης αλλά και στη b.bronchiseptica. Μεταδίδεται μέσω της ρινικής οδού και προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα.
- Λεπτοσπείρωση. οφείλεται στο βακτήριο leptospira που μεταδίδεται με την βλεννογοδερματική επαφή (τραύματα δέρματος, αμυχές) με μολυσμένα, απο τρωκτικά κυρίως, ρηχά νερά, στρώματα, φαγητά κ.α. Το νόσημα εμφανίζεται με πυρετό, κατάπτωση, νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια, αιμορραγίες κ.α.Η θνησιμότητα του νοσήματος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα ενώ δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός οτι μιλάμε για μία επικίνδυνη ΖΩΟΑΝΘΡΩΠΟΝΟΣΟ.
- Λοιμώδη ηπατίτιδα. οφείλεται στον αδενοιό cav-1 και cav-2. Μεταδίδεται μέσω της στοματορινικής οδού. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, έμετους, διάρροια, βήχα, αποπροσανατολισμό, επιληπτικές κρίσεις, θόλωση του ματιού κ.α
- Λύσσα. οφείλεται στον ιό lyssavirus και προκαλεί θανατηφόρο εγκεφαλίτιδα σε όλα τα είδη θηλαστικών (συμπεριελαμβανομένου και τον άνθρωπο).Αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για την δημόσια υγεία γι'αυτό και το εμβόλιο σε όλα τα κατοικίδια θηλαστικά κρίνεται υποχρεωτικό. Μεταδίδεται μέσω του σάλιου με το δάγκωμα (βαθύ) από ένα μολυσμένο ή άρρωστο από λύσσα ζώο.
Τα εμβόλια ανάλογα με την σοβαρότητα της νόσου που προκαλούν οι υπεύθυνοι λοιμογόνοι παράγοντες, τον κίνδυνο μετάδοσης τους αλλά και με την πιθανότητα να προκαλούν ζωοανθρωπονόσο διακρίνονται σε υποχρεώτικά και προεραιτικά.
Τα εμβόλια επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο καθώς η άποψη οτι κάποια από αυτά θα μπορούσαν να γίνουν κάθε 3 χρόνια χωρίς να μειώνεται ο βαθμός ανοσίας δεν έγινε αποδεκτή σε παγκόσμια κλίμακα.
Τα διάφορα εμβολιακά προγράμματα καταρτίζονται σε συνεργασία με τον ιδιοκτήτη λαμβάνοντας υπόψην
- τη δυνατότητα να επισκεφτεί 1, 2 ή ακόμη και 3 φορές το χώρο του ιατρείου
- την ηλικία του ζώου
- τον κίνδυνο εκθεσής του σε λοιμογόνους παράγοντες
- το περιβάλλον διαβίωσης του ζώου
Όπως γίνεται σαφές από όλα τα παραπάνω ο εμβολιασμός είναι μια ιατρική πράξη που αφορά τόσο την υγεία του σκύλου όσο και την υγεία των ιδιοκτητών του.
Σέναν ηλικιωμένο σκύλο το εμβόλιο δεν είναι ''πολυτέλεια'' αλλά μια άκρως απαραίτητη διαδικασία.
Αναρτήθηκε από τον Κτηνίατρο Dvm. Προκοπίου Αλέξανδρο |
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 30 Σεπτέμβριος 2011 12:25 |
|
ΦΙΛΟΖΩΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ |
|
|
|
|
Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 10:49 |
|
Φιλόζωοι και υπεύθυνοι άνθρωποι
Σήμερα το παιδί σας γυρνώντας από το σχολείο δεν ήρθε μόνο του. Μέσα από τη σχολική τσάντα ξεπηδά ένα μικρό φοβισμένο - γατάκι και ένα ζευγάρι αθώα παιδικά μάτια καρφωμένα πάνω σας δεν σας αφήνουν περιθώρια για να πείτε "όχι".
Ή την Κυριακή στην ταβέρνα. Αυτό το σπιρτόζικο σκυλάκι όλο σας γυρόφερνε το τραπέζι παρακαλώντας με το βλέμμα για έναν μεζέ. Τελικά και τη μερίδα του έφαγε και στο σπίτι μαζί σας κατέληξε. Και στις δύο περιπτώσεις χάρη σε μια πράξη ανθρωπιάς, ένα αδέσποτο ζώο που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, αποκτά σπίτι και ανθρώπους να το φροντίζουν και να το αγαπούν.
Εσείς όμως πέρα από φιλόζωοι είστε και υπεύθυνοι άνθρωποι. Τι πρέπει να κάνετε για να εξασφαλίσετε την καλή υγεία του ζώου σας......και τη δική σας;
Πρώτα πρώτα του χρειάζεται ένα καλό μπάνιο, στέγνωμα και βούρτσισμα ή χτένισμα. Χρησιμοποιείστε στην αρχή ένα παιδικό σαμπουάν και μετά φροντίστε να αγοράσετε ένα ειδικό για ζώα. Ακολουθεί η επίσκεψη στον κτηνίατρο: αυτός σε μια πλήρη εξέταση θα εξετάσει το στόμα, τη μύτη, τ' αυτιά και το δέρμα του ζώου. Θα ακροαστεί την καρδιά και την αναπνοή του και θα ψηλαφίσει την κοιλιακή του χώρα. Τέλος θα το εξετάσει για σκελετικές ή άλλες εκ γενετής ανωμαλίες.
Μετά την εξέταση ο γιατρός θα σας υποδείξει θεραπεία εάν διαπιστώσει κάποιο νόσημα. Θα σας προτείνει κάποιο από τα πολλά εξωπαρασιτοκτόνα για να γλιτώσει ο φίλος σας από τσιμπούρια και ψύλλους. Οπωσδήποτε, θα χορηγήσει χάπι ή σιρόπι για τα επικίνδυνα ενδοπαράσιτα (ασκαρίδες, ταινίες και άλλα είδη). Αν το ζώο σας είναι αδύνατο ή καταπονημένο θα σας προτείνει ειδική διατροφή και βιταμίνες για να δυναμώσει και τέλος θα σας ενημερώσει για το εμβολιακό πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσετε για να γλιτώσει το ζώο σας από διάφορα σοβαρά λοιμώδη νοσήματα.
Στον κτηνίατρο επίσης, μπορείτε να μάθετε κατά προσέγγιση την ηλικία του ζώου σας, τις πιθανές ράτσες καταγωγής του, τον αναπαραγωγικό κύκλο και τον χειρισμό του, το είδος της τροφής, την ποσότητα και την συχνότητα των γευμάτων του και γενικά τα μικρά και μεγάλα μυστικά της συμβίωσης μ' ένα ζώο ώστε η σχέση σας αυτή να εξελιχθεί ιδανικά και να αποτελεί για σας και την οικογένειά σας μια συνεχή πηγή χαράς.
Αναρτήθηκε από τον Κτηνίατρο Κωνσταντάρα Ιωάννη. |
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 12:33 |
|
ΣΚΥΛΟΙ ΡΑΤΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.. |
|
|
|
|
Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 09:17 |
|
Σκύλοι ράτσας και άλλες φιλοζωικές ιστορίες...
Υπάρχουν ιδιοκτήτες σκύλων που μπορούν όλο χαρά στο ιατρείο με το μικρό τους Χάσκυ ή Αλσατίας ή Ντόπερμαν, άνθρωποι που πολλές φορές έχουν πληρώσει από 150 έως 1000 ευρώ για να αποκτήσουν το σκύλο των ονείρων τους. Κάτι στην εμφάνιση ή στην την συμπεριφορά της ράτσας αυτής τους ενθουσίασε τόσο πολύ που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν σεβαστά ποσά για να αποκτήσουν ένα τέτοιο ζώο. Αυτό το κάτι φαίνεται αμέσως από τις περιγραφές τους: "Γιατρέ αυτό το γαλάζιο μάτι με τρελαίνει!" ή "Από τότε που τον πήρα κοιμόμαστε ήσυχοι" ή ακόμη "Παίζω σα μικρό παιδί με τις ώρες μαζί του".
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ιδιοκτήτες ευχαριστημένους από τη συμβίωση με το σκύλο τους. Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις: "Γιατρέ, μου ρήμαξε τον κήπο" ή "Δεν μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τα γαυγίσματά του" ή ακόμα "Γυρίζω ψόφιος από τη δουλειά και αυτός θέλει δυο ώρες βόλτα" κ.λ.π.
Εδώ είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα.Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ενημερώνονται πριν αποκτήσουν ζώο ράτσας. Αυτό ακριβώς είναι και το πλεονέκτημα της αγοράς ενός τέτοιου ζώου. Ξέρουμε - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - το μέγεθος, το χρώμα του, τη ζωτικότητά του, την ικανότητά του να είναι φύλακας κ.ο.κ. Αυτό σημαίνει ότι εάν μείνετε σε 50 τετραγωνικά σπίτι χωρίς αυλή δεν μπορείτε να πάρετε Μεγάλο Δανό, εάν πάρετε Χάσκυ δεν μπορείτε να πάρετε να έχετε κήπο και δεν μπορείτε να τον κάνετε φύλακα, εάν πάρετε Δαλματίας θα ξεποδαριαστείτε στις βόλτες και όχι δεν μπορείτε να βάλετε Ντόπερμαν φύλακα στην πυλωτή της πολυκατοικίας που μένουν πενήντα άτομα.
Υπάρχει και η άλλη - η ιατρική - πλευρά της ιδιοκτησίας ενός σκύλου ράτσας. Αυτή που μιλάει για αυξημένα ποσοστά δερματίτιδων στα Σαρ-πέϊ, προβλημάτων στη σπονδυλική στήλη στα Πεκινουά, παχύσαρκων Μπασσέ και Χάσκυ που καταρρέουν μόλις το θερμόμετρο φτάσει 30-35 βαθμούς Κελσίου. Α!! και κάτι ακόμα αγαπητοί αναγνώστες ζωόφιλοι: όχι τα Ντόπερμαν δεν τρελαίνονται όταν γίνουν έξι χρονών. Πριν λοιπόν πάρετε ένα σκύλο ράτσας βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε αρκετά γι' αυτήν ώστε να μη βρεθείτε προ δυσάρεστων καταστάσεων.
Αναρτήθηκε από τον Κτηνίατρο Κωνσταντάρα Ιωάννη. |
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 12:20 |
|
|
ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΧΡΩΜΑΤΑ |
|
|
|
|
Κυριακή, 26 Ιούλιος 2015 15:28 |
|
Τα σκυλιά βλέπουν χρώματα
Μια νέα έρευνα ήρθε να διαλύσει άπαξ διαπαντός τον μύθο ότι τα σκυλιά βλέπουν μόνο το άσπρο και το μαύρο. Πείραμα που διεξήχθη στη Ρωσία πάνω σε οκτώ διαφορετικά σκυλιά έδειξε ότι τα κουτάβια βλέπουν τον κόσμο σε… μπλε, κίτρινο και πάμπολλες ενδιάμεσες αποχρώσεις. Η τελευταία έρευνα δείχνει ότι τα σκυλιά δεν στηρίζονται μόνο στα επίπεδα φωτεινότητας για να διακρίνουν διαφορετικά αντικείμενα. Στα σκυλιά που συμμετείχαν στο πείραμα του Εργαστηρίου Αισθητηριακής Επεξεργασίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών παρουσιάζονταν φύλλα χαρτιού διαφορετικού χρώματος, ένα εκ των οποίων είχε συνδεθεί με ένα “φαγώσιμο” δωράκι. Ακόμα και όταν παρουσιάστηκαν φύλλα χαρτιού του “καλού” χρώματος σε διαφορετικές αποχρώσεις από την αρχική, οι σκύλοι γνώριζαν ποιο να διαλέξουν, αποδεικνύοντας ότι αποφάσιζαν με κριτήριο το χρώμα και όχι τη φωτεινότητα. Τρία στα τέσσερα σκυλιά επέλεξαν το σωστό χρώμα σε ποσοστό άνω του 90%. Η λέκτορας κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ της Αυστραλίας Δρ Κίρστι Σέσκελ δηλώνει ότι τα σκυλιά βλέπουν τον κόσμο σε μια σειρά χρωμάτων αντίστοιχα με τους ανθρώπους που πάσχουν από αχρωματοψία. “Αυτό οφείλεται εν μέρει στη δομή των ματιών τους. Στα μάτια υπάρχουν ραβδίες και κωνίες. Οι κωνίες μας επιτρέπουν να διακρίνουμε τα χρώματα και οι ραβδίες ρυθμίζουν την οξύτητα της όρασης. Τα σκυλιά έχουν λιγότερα ήδη κωνίων (δύο αντί για τρία) από τους ανθρώπους και γι΄αυτό το λόγο δεν βλέπουν τα χρώματα τόσο καλά όσο εμείς, αλλά έχουν περισσότερες ραβδίες που τους επιτρέπουν να βλέπουν καλύτερα στο σκοτάδι”, προσθέτει η Σέσκελ. “Πρόκειται για έναν γενετικό συμβιβασμό, καθώς ως θηρευτής πρέπει να μπορείς να βλέπεις σε αχνό φως, τα χρώματα δεν έχουν τόση σημασία. Αυτό που προσέχεις είναι η κίνηση”, εξηγεί. Ένας σκύλος βλέπει το έντονο κόκκινο ως καφετί κίτρινο και το έντονο πράσινο πάλι ως κίτρινο μόνο λίγο πιο μουντό. Η Δρ Σέσκελ, κτηνίατρος εξειδικευμένη στη συμπεριφοριστική ιατρική επισημαίνει ότι “μια μπάλα έντονου κόκκινου χρώματος δεν είναι τόσο εύκολα εντοπίσιμη από ένα σκύλο όσο νομίζουμε”. Τα σκυλιά είναι “προγραμματισμένα” να βλέπουν το ίδιο φάσμα χρωμάτων και όχι μόνο άσπρο ή μαύρο, ωστόσο ορισμένα έχουν προδιάθεση σε προβλήματα όρασης. Τον μύθο ότι οι σκύλοι βλέπουν ασπρόμαυρα είχε αρχικά κλονίσει έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον που διεξήχθη το 2012 με επικεφαλής τον Τζέι Νέιτς. Η εν λόγω έρευνα είχε δείξει ότι οι σκύλοι διαθέτουν δύο είδη φωτοϋποδοχέων και έτσι μπορούν να διακρίνουν το μπλε και το κίτρινο, όχι όμως και το κόκκινο και το πράσινο. Πρόκειται για το ίδιο φάσμα που βλέπουν οι άνθρωποι που πάσχουν από δυσχρωματοψία.
Από τον Κτηνίατρο Τσελεπίδη Σταύρο. |
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 26 Ιούλιος 2015 17:04 |
|
Παρασκευή, 30 Σεπτέμβριος 2011 11:50 |
|
ΛΕΙΣΜΑΝΪΩΣΗ(KALA-AZAR)
Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς θα έχουμε ακούσει κατά καιρούς τις λέξεις λεϊσμανίαση, kala-azar, πυρετός dum-dum. ‘Όλες οι παραπάνω λέξεις αναφέρονται στις διαφορετικές μορφές της ασθένειας που προκαλεί το πρωτόζωο παράσιτο leishmania spp.
Πολλά έχουν ακουστεί άλλα από επίσημα χείλη κι άλλα μεταφέρονται από χείλη σε χείλη τρομοκρατημένων ιδιοκτητών σκύλων. Αστικοί μύθοι, υπερβολές,ανακρίβειες αλλά και παραπληροφόρηση από με γνώμονα το κέρδος έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας για το ίσως πιο νόσημα των μικρών μας φίλων.
Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα σε ένα νόσημα που ναι μεν ακόμη υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία αλλά από την άλλη έχει μελετηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχουν εξαχθεί ασφαλή πειραματικά συμπεράσματα στα οποία στηρίζονται τα πρωτόκολλα πρόληψης , διάγνωσης και θεραπείας του νοσήματος.
Η μεσογειακή μορφή της λεϊσμανίωσης προκαλείται από το πρωτόζωο παράσιτο Leishmania infantum κι εμφανίζεται στην Ελλάδα και τις άλλες μεσογειακές χώρες. Στις Ινδίες εμφανίζεται με την ινδική μορφή («kala-azar», «πυρετός dum-dum») ενώ στην Αφρική με την αφρικανική μορφή («kala-azar»).
Στη χώρα μας η L.infantum προσβάλλει το σκύλο (0.2-48.7%), τη γάτα, την αλεπού, το τσακάλι, τα τρωκτικά (1.2%) κ.ά., καθώς και τον άνθρωπο (3.9-9.2%) στον οποίο εμφανίζονται κατά μέσο όρο 25 κρούσματα σπλαχνικής λεϊσμανίωσης ετησίως.
Η μόλυνση των τελικών ξενιστών γίνεται μέσω των νυγμάτων μολυσμένων αιματοφάγων θηλυκών εντόμων, των φλεβοτόμων που κοινά ονομάζονται σκνίπες.
οι σκνίπες Phlebotomus spp. είναι έντομα που ζουν σε σκοτεινούς χώρους με υψηλό ποσοστό υγρασίας όπως σταύλους πηγάδια κ.τ.λ. Η διάρκεια ζωής τους κυμαίνεται από 14-40 ημέρες, δραστηριοποιούνται από τον Απρίλιο έως και τον Νοέμβριο (θερμοί μήνες) τρέφονται κατά κύριο λόγω με φυτά ενώ οι θηλυκές σκνίπες απομυζούν επιπλέον κι αίμα. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι διακρίνουν από απόσταση 2 μέτρων 3 χρώματα ( κόκκινο, κίτρινο και πορτοκαλί).
Στην Ελλάδα συναντάμε αρκετά είδη σκνιπών εκ των οποίων μόνο ο Phlebotomus neglectus και ο P.perfiliewi είναι μεταδότες της L.infantum. Ο πρώτος είναι ο μεταδότης του πρωτόζωου στον άνθρωπο ενώ ο δεύτερος είναι υπεύθυνος μαζί με τον P.tobbi για την μετάδοση του νοσήματος στον σκύλο. Η εκλεκτικότητα αυτή που εμφανίζει η σκνίπα στον ξενιστή της είναι ο βασικός λόγος της μεγάλης διαφοράς στη συχνότητα εμφάνισης του νοσήματος μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. Η σκνίπα η οποία προσλαμβάνει το πρωτόζωο χρειάζεται περίπου 8-10 ημέρες έως ότου το μετατρέψει στη μολύνουσα μορφή του.
Στο σκύλο, το νόσημα εμφανίζεται 2 εβδομάδες έως 2 χρόνια μετά τη μόλυνση. Λεμφαδενοπάθεια, σμηγματόρροια, υπερκεράτωση, ονυχογρύπωση (αδικαιολόγητα μεγάλα νύχια ), κακή θρεπτική κατάσταση, μείωση της όρεξης, δερματικά έλκη, αιμορραγίες από τη μύτη( επίσταξη ), εύκολη κόπωση κ.α είναι μερικά από τα συμπτώματα της νόσου στο σκύλο.
Η διάγνωση γίνεται α) με εξέταση αίματος ( ορολογική) για την ανεύρεση αντισωμάτων του παρασίτου, β) με μια ειδική εξέταση PCR με δείγμα από τον μυελό των οστών όπου κι αναζητούμε το ίδιο το DNA του παρασίτου καθώς επίσης και γ) με μικροσκοπική εξέταση υλικού που πάρθηκε από λεμφογάγγλιο και σα σκοπό έχει την ανεύρεση του παρασίτου .
Η οδηγία για τα ζώα που βρίσκονται θετικά στη λεϊσμανίωση μέχρι και σήμερα είναι να γίνεται ευθανασία. Η απαρχαιωμένη και χωρίς ιατρική λογική αυτή οδηγία παραμένει παρά τις μελέτες που εκπονούνται και την πληθώρα νέων θεραπευτικών σχημάτων που έχουμε πλέον στα χέρια μας.
Για την θεραπεία του νοσήματος έχουν βρει εφαρμογή διάφορα πρωτόκολλα. Το τελευταίο από αυτά περιλαμβάνει τη χορήγηση ενός σκευάσματος με την ονομασία milteforan από το στόμα και την ταυτόχρονη χορήγηση zyllapour. Το milteforan αντικαθιστά τις περίφημες ενέσεις από την Ιταλία που ονομάζονται GLUCANTIME.
Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε πως παρότι το milteforan δεν αναφέρεται ως νεφροτοξικό ο πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς κρίνεται απαραίτητος πριν από την ανάληψη οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας αλλά και καθ’όλη την διάρκεια αυτής.
Η διάρκεια της θεραπείας είναι ένας μήνας χορήγηση milteforan +zyllapoyr και στη συνέχεια εφόσον έχουμε κλινική ίαση χορήγηση zyllapour για άλλους 5 μήνες.
Μετά το πέρας των 6 μηνών το ζώο ελέγχεται εργαστηριακά. Αν βρεθεί θετικό μπαίνει σε νέο κύκλο θεραπείας ενώ αν βρεθεί αρνητικό επαναλαμβάνει την εξέταση σε 6 μήνες. Νέο αρνητικό αποτέλεσμα σηματοδοτεί το τέλος της θεραπείας.
Χωρίς θεραπεία το νόσημα έχει εξαιρετικά δυσμενή πρόγνωση.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως η λεϊσμανίωση είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο νόσημα που απαιτεί υπομονή και συνεργασία από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Ακόμη είναι ένα από τα νοσήματα που το ιατρικό ρητό βρίσκει εφαρμογή.
Η προληπτική ιατρική για τη λεϊσμανίωση περιλαμβάνει τοποθέτηση εντομοαπωθητικού περιλαιμίου, τοποθέτηση στον αυχένα και τη ράχη του σκύλου αμπούλας advantix, αποφυγή της έκθεσης των σκύλων κατά τις ώρες αιχμής δραστηριότητας της σκνίπας ( 21.00-22.00 και 3.30-5.00) και φυσικά προληπτική ορολογική εξέταση του σκύλου κάθε 6μηνο (Μάϊο και Νοέμβριο) ώστε να τίθεται έγκαιρα η διάγνωση του νοσήματος. Επικουρικά έχει προταθεί και η προληπτική φαρμακευτική χορήγηση zyllapour κατά τους θερινούς μήνες υψηλού κινδύνου.
Συμπερασματικά αναφέρουμε ότι η λεϊσμανίωση του σκύλου είναι ένα νόσημα με θεραπεία που όμως απαιτεί έγκαιρη διάγνωση.
Αναρτήθηκε από τον Κτηνίατρο Dvm. Προκοπίου Αλέξανδρο |
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 30 Σεπτέμβριος 2011 12:25 |
|
Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 10:05 |
|
Ωτίτιδες
'Οπως είναι γνωστό σ' όλους τους ζωόφιλους, το καλοκαίρι φέρνει μαζί του πολλά προβλήματα για τα ζώα μας.
Ένα από τα συχνότερα προβλήματα που εμφανίζονται κυρίως τους θερμούς μήνες του χρόνου είναι οι ωτίτιδες. Ωτίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή - ο ερεθισμός - του αυτιού που μπορεί να αφορά τον ακουστικό πόρο και σε σοβαρότερες περιπτώσεις το τμήμα του ακουστικού οργάνου πίσω από το τύμπανο.
Τα ζώα δείχνουν ότι πονούν σ' αυτό το σημείο, κουνούν ακατάπαυστα το κεφάλι, χτυπούν ή ξύνουν τα αυτιά με τα πόδια τους ή γέρνουν το κεφάλι προς το έδαφος από τη μεριά του προσβεβλημένου αυτιού. Συνήθως, ο πόρος του αυτιού είναι ερεθισμένος, γεμάτος εκκρίματα και συχνά είναι δύσοσμος.
'Οταν παρατηρήσετε μια τέτοια κατάσταση μην προσπαθήσετε να τη θεραπεύσετε μόνοι σας βάζοντας στο αυτί του ζώου λάδι, λεμόνι, ξύδι, ιώδιο, ή τις σταγόνες που υπάρχουν από πέρυσι στο φαρμακείο του σπιτιού. Το πιθανότερο είναι να χειροτερέψετε την κατάσταση ή να αποπροσανατολίσετε τον κτηνίατρο. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να εξεταστεί από το γιατρό το ζώο το συντομότερο δυνατό κι αυτό γιατί δεν υπάρχει δυσκολότερη θεραπεία από αυτή της ωτίτιδας που αφέθηκε να χρονίσει. Ο γιατρός με το ωτοσκόπιο πρώτα πρώτα ελέγχει μήπως η ωτίτιδα προκλήθηκε από κάποιο ξένο σώμα - άγανα, ξυλάκια, σπόρια φυτών κ.λ.π. - που μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα με μια λαβίδα. Αν δεν είναι αυτή η περίπτωση, τότε παίρνει δείγμα για να βρεθεί από το εργαστήριο ποιος μικροοργανισμός προκαλεί το πρόβλημα. Στη συνέχεια, χορηγώντας κατάλληλο αντιβιοτικό συνήθως σε σταγόνες, επί αρκετό διάστημα, καταπολεμά την ωτίτιδα.
Ωτίτιδα μπορεί να προκληθεί και από ψώρα που φαίνεται εύκολα στο μικροσκόπιο και καταπολεμάται από ειδικά φάρμακα ενώ είναι δυνατόν να είναι και αλλεργικής αιτιολογίας που δύσκολα ελέγχεται και συνήθως απαιτεί μακρόχρονες θεραπείες. Ειδική περίπτωση αποτελεί το "λεγόμενο" αυτί του κολυμβητή: ωτίτιδες που προκαλούνται από την εισροή και την παραμονή νερού στον ακουστικό πόρο, ιδίως σε σκυλιά που μπανιαρίζονται συχνά και περισσότερο ακόμα σ' αυτά που έχουν και τρίχες ως το εσωτερικό του ακουστικού πόρου, όπως π.χ. τα "Κανίς".
Εν ολίγοις, αυτό που πρέπει κάθε ιδιοκτήτης κατοικίδιου να προσέχει είναι να καθαρίζει συχνά με τα ειδικά προϊόντα τα αυτιά του ζώου του, να αποφεύγει να βάζει νερό και σαπούνι σε αυτά και να απευθύνεται αμέσως στον κτηνίατρο μόλις παρουσιαστεί πρόβλημα.
Αναρτήθηκε από τον Κτηνίατρο Κωνσταντάρα Ιωάννη. |
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 12:35 |
|
H ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΖΩΩΝ |
|
|
|
|
Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 08:17 |
|
Η ιατρική κάλυψη των νεαρών ζώων
Συνήθως μας χαρίζουν ή αγοράζουμε ένα κουταβάκι ή γατάκι σε μια ηλικία μεταξύ ενός (1) και τριών (3) μηνών. Πολλοί φιλόζωοι φέρνουν το ζωάκι τους στον κτηνίατρο κάπου σ' αυτή την ηλικία ρωτώντας για το τι πρέπει να γίνει με την ιατρική του κάλυψη.
Αυτό που πρέπει να γίνεται από την αρχή είναι η αποπαρασίτωση. Από την 15η μέρα της ζωής τους πρέπει τα νεαρά ζώα να παίρνουν αντπαρασιτικό σε 15νθήμερα διαστήματα. Αυγά παρασίτων υπάρχουν διάσπαρτα στο περιβάλλον, συχνά και από τους ίδιους τους γονείς των νεαρών ζώων. Εδώ σας υπενθυμίζω ότι ένα τέτοιο ζώο μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ενός με δύο ετών - ανάλογα με τη ράτσα - φτάνει σε πλήρη ανάπτυξη. Σ' όλη αυτή την περίοδο ο οργανισμός του δουλεύει εντατικά "κατασκευάζοντας" κόκαλα, χόνδρους και μύες και δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει πολύτιμα συστατικά της τροφής από τα κάθε λογής παράσιτα του εντέρου. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κάθε απώλεια σε ανάπτυξη σ' αυτήν την ηλικία δεν αναπληρώνεται ποτέ. Εξίσου σοβαρό είναι και το ζήτημα της δημόσιας υγείας γιατί τα παράσιτα αυτά στην πλειοψηφία τους προσβάλλουν και τον άνθρωπο προκαλώντας από παρασιτώσεις του εντέρου ως επικίνδυνες κύστεις σε ζωτικά όργανα.
Ακολουθούν οι εμβολιασμοί που σκοπό έχουν να προλάβουν προσβολή του νεαρού ζώου από διάφορα λοιμώδη νοσήματα. Τα νοσήματα αυτά για τον σκύλο είναι οι ιογενείς εντερίτιδες (ΤΥΦΟΣ), ή νόσος CARRE (ΜΟΡΒΑ), η ΛΕΠΤΟΣΠΕΙΡΩΣΗ, η ΤΡΑΧΕΙΟΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ, η ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ, και η ΛΥΣΣΑ.
Για την γάτα υπάρχουν εμβόλια κατά της ΛΕΥΧΑΙΜΙΑΣ, της ΠΑΝΛΕΥΚΟΠΕΝΙΑΣ, της ΡΙΝΟΤΡΑΧΕΙΤΙΔΑΣ, της ΧΛΑΜΥΔΙΑΣΗΣ, του ΚΑΛΥΚΟΪΟΥ και της ΛΥΣΣΑΣ ενώ στο εξωτερικό κυκλοφορούν και εμβόλια κατά της ΛΟΙΜΩΔΟΥΣ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑΣ και της ΤΡΙΧΟΦΥΤΙΑΣΗΣ.
Οι εμβολιασμοί καλό είναι να ξεκινήσουν γύρω στη 45η ημέρα (ορισμένοι τύποι και νωρίτερα) και να επαναλαμβάνονται χωρίς παρεκκλίσεις στα χρονικά διαστήματα που ορίζει ο κτηνίατρος.
Λόγω ανωριμότητας του ανοσοποιητικού συστήματος είναι απαραίτητοι και επαναληπτικοί εμβολιασμοί. Χρειάζεται λοιπόν ένα εμβολιακό πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθείται κατά γράμμα ώστε το ζώο σας να αποκτήσει άμυνα απέναντι σ' όλες αυτές τις σοβαρές έως θανατηφόρες ασθένειες.
Αναρτήθηκε από τον Κτηνίατρο Κωνσταντάρα Ιωάννη.
|
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 09 Αύγουστος 2011 12:05 |
|
